de laatste dagen

Mijn laatste dagen waren geweldig. Alles was er voor een perfecte afsluiter. Ik had het mij niet beter kunnen inbeelden..
Dinsdag, mijn voorlaatste dag, ben ik nog eens naar de leukste buurtjes en cafeetjes geweest.
Mijn laatste souveniertjes, mijn laatste thee en cupcake, de laatste gezellige momenten in de stad van mijn dromen. Op het laatste nippertje nog leuke ontdekkingen gedaan en meer dan ooit een thuis gevoel gehad.

Vandaag was een rare dag.. Enkele uren geleden zat ik nog op een vliegtuig en enkele duren daarvoor bracht ik mijn laatste uren in NY door in the great central park. De dag lijkt voor mij al uren te duren. Op woensdag ochtend stond ik op en wandelde ik door de straten aan de andere kant van de wereld en enkele uren laten was het donderdag en landde mijn vliegtuig op Belgische bodem. 

Zeer bevreemdend gevoel om op enkele uren een hele dag te verliezen. 

Mijn laatste uren waren geweldig, het weer was prachtig en illegaal wijn drinken in het park is toch iets wat je moet gedaan hebben de dag dat je vertrekt.. Het ergste wat je dan kan overkomen is dat ze je verzoeken het land te verlaten..

Het afscheid was nog moeilijk dan verwacht. Ik wist op voorhand dat ik het moeilijk ging hebben, dan er traantjes gingen vloeien en dat ik een ongelooflijk rot gevoel ging hebben..

De taxirit was het ergste, jezelf de stad zien uitrijden, terwijl je daar echt geen zit in hebt.. De tijd gaat niet vooruit en het enige wat je wil en roepen "keer om !!!" 

Nu ben ik thuis, en de vermoeidheid is groot. Ik probeer de neveneffecten jetlag zo goed mogelijk te vermijden en mijn nachtrust (wat een amerikaans middagdutje zou zijn) zo lang mogelijk uit te stellen. Maar het wordt moeilijk, de oogjes vallen dicht en ik moet mijn woorden wringen tussen mijn geeuwen.

Het is genoeg geweest, genoeg geschreven en geblogd.. Ik heb de reis van mijn leven gehad, en hopelijk hebben jullie daarvan mee kunnen genieten.

Ik heb mijn NY friends moeten beloven dat ik terug zal komen, en daar ga ik nu werk van maken.. 

With love, 

a.

traantjes ergens daarboven

Ik had mezelf voorgenomen om tegen het einde van mijn reis de top van de Rockefeller te bezoeken. Het is een zeer toeristische attractie, en een beetje aan de dure kant, maar het was het zo waard!!
Op het moment dat je uit de lift stapt en op de 69ste verdieping komt gebeurd er iets magisch, iets van je niet kan voorzien, ookal heb je dit al eens gedaan.. Het blijft een uitzicht om U tegen te zeggen. Hieraan geraak je niet gewend denk ik..


Het voordeel aan de Rockefeller is dat je langst beide kanten een prachtig uitzicht hebt.
Enerzijds heb je dus het zicht op downtown, met de Empire State Building als pronkstuk.
En aan de ander kant heb je an amazing view on the park 

Voor mij is dit New York. Dit was het beeld dat ik had voor ik vertrok, zelfs voor ik mijn trip gepland had. Het beeld van alle verschillende soorten gebouwen en de grote diversiteit.. Een prachtige mix van oud en nieuw. Toen ik daar boven stond was ik erg bezig met het beneden zijn. De gedachte van tussen de gebouwen te lopen en een deel te zijn van de stad. Ik hou ervan om na te denken over simultane gebeurtenissen. Wat zijn mensen aan het doen terwijl ik daar boven sta. Of wie staat er op dit moment van een zonsondergang te genieten terwijl ik schrijf over het geweldige uitzicht..
Het is ongelooflijk hoeveel beweging er is deze stad is. Elke minuut, elke seconde.. En ik ben slechts één uit de zovelen die deze stad ervaart.

Ik kon wel uren naar dit uitzicht kijken, en dat is eigenlijk ook wat ik gedaan heb. Ik geraakte er echt niet weg. En plots kwam het tot mij, binnen 4 dagen moet ik hier weg, en dat is echt het laatste wat ik wil!!
Ik bleef maar staren en staren, ik besefte dat ik dit zo ga missen..
Als ik heel eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik een traantje gelaten heb toen ik daarboven stond. Maar ik weet dat ik op een dag terug kom, hopelijk voor goed..

with love

a.

uitgeregend

Het is al weer even geleden, ik moet bekennen dat ik het een beetje uit het oog verloren ben.
Ik doe hier wel veel dingen en maak wel veel mee, maar jullie willen niet voor tiende keer lezen dat ik naar  het park ben geweest en een boek heb gelezen of dat ik deze week mijn haren heb gekleurd...

Het begint enorm te korten. Ik probeer er zo weinig mogelijk aan te denken, maar binnen 6 dagen moet ik alweer op het vliegtuig stappen om terug naar huis te komen. En ik moet toegeven dat ik er tegen op zie. Om verschillende redenen.. Ten eerste omdat ik hier niet weg wil.. Sommigen zullen dat begrijpen, anderen dan weer niet, maar het is hier zo geweldig dat ik hier echt wil blijven. Maar dit gevoel heb ik wel al genoeg meegegeven de voorbije berichten..
Ten tweede omdat ik niet echt veel zin heb om zolang onderweg te zijn. De vlucht zelf duurt al acht uur, maar dan moet ik nog eens twee uur op voorhand zijn, en dan nog een uur taxi rekenen, en dan op eens terug in België op mijn bagage wachten, en de rit naar huis.. Allemaal dingen die de reis huiswaarts veel langer en vermoeiender maken..

Maar wat ik dus eigenlijk wou vertellen, het begint te korten.. En elke dag denk ik "oh, dat moet ik nog doen en dat ook nog, ... " enzovoort. En hoewel ik het in het begin allemaal rustig aan deed, omdat ik tijd genoeg had, heb ik nu het gevoel dat ik nooit tijd genoeg zal hebben om alles te zien.. En dan elke seconde dat ik niets doe, een tijdsverspilling is.

Gisteren had ik dan nog eens, sinds lang, een planning gemaakt met wat ik allemaal ging doen. Ik had een wandeling uitgetekend op mijn kaartje. (zodat ik gewoon het lijntje moest volgen en niet te veel moest staan zoeken op mijn kaart, want hoe ik het nu draai of keer, ik haat de momenten wanneer de mensen zien dat ook ik een toerist ben ;) )
Mijn wandeling begon bij een lekker ontbijthuisje, waar ik dit keer gewoon wat lekkers ging afhalen, om het vervolgens in een nabijgelegen parkje op te eten. Daarna trok ik verder naar het westelijke gedeelte  van de stad.
In de late namiddag had ik een skype afspraak met mijn familie, dus ik keerde terug naar mijn appartement.. Ik was niet zo ver van huis dus ik besloot te stappen.. Dat bespaarde mij een taxi rit..
Achteraf bekeken had ik beter wat minder gierig geweest, want toen ik dit zag, had ik echt wel beter moeten weten.

Voor ik het goed en wel besefte werd ik overspoeld met een regenvlaag zoals ik er nog nooit één gezien heb. Wanneer je in de films ziet dat -op overdreven romantische momenten- de regen met bakken uit de lucht valt en dat ze dan kleddernat moeten gaan schuilen voor het onweer.. Wel dat is hier dus echt zo.. Geen miezer regen of wat gedruppel. Onmiddellijk de volle laag..
Het jammere was dat ik nog twintig minuten naar huis moest stappen en dat de taxi's overvol zaten.. Daar stond ik dan, met al het geld dat ik had uitgespaard in mijn zak en ik helemaal doorweekt.



xoxo
a.

Upper East Side girl

Aangezien het weer hier er nog niet helemaal uit is of zomer of herfst wil zijn, is het moeilijk om op voorhand dingen te plannen. Want voor je het weet barst er een onweer uit of begint de zon te stralen wanneer je een hele dag met een paraplu loopt te zeulen.
Daarom had ik vandaag een dagje museum gepland. Ongeacht het weer leek me dit een leuke activiteit.
De Upper East Side heeft niet veel meer te bieden dan de musea en het park. Uiteraard zijn er ook de onbetaalbare boetieks, maar die bezoek ik liever niet.

Het Guggenheim was een enorme meevaller. Er was slecht één tentoonstelling van één artiest, en dat schrikt mij meestal een beetje af, maar het was bijzonder mooi.
Daarna kwam de zon toch tevoorschijn en dan ben ik nog maar wat gaan slenteren in Central Park.
Het valt moeilijk te ontkennen, maar dat park heeft iets magisch. Een enrome aantrekkingskracht dat niet echt te verklaren valt. Het is zodanig groot dat, hoeveel keer je het ook bezoekt, je elke keer op een ander plekje terecht komt.

Wanneer iemand dat in NY woont tegen jou zegt "you should really move here", denk je toch wel twee keer na. Ik heb voor mezelf al langer uitgemaakt dat ik hier thuis hoor, om zoveel verschillende redenen, en op zo'n moment worden die gevoelens alleen nog maar bevestigd.
In mijn hoofd heb ik al duizend verschillende plannen gemaakt, de meest onrealistische eerst, maar als ik diep nadenk weet ik dat dit best realistisch is, alleen moet ik de stap wagen, en stoppen met treuzelen.

Geen vrees liefste vriendjes en vriendinnetjes, ik ben nog niet weg uit België ;) Nog niet..

xoxo
a.

een dagje Brooklyn

In het weekend is er altijd een vlooienmarkt in Brooklyn.
Zowel zaterdag als zondag zijn er allerlei kraampjes te vinden met leuke oude onzinnigheden.
En voor wie mij een beetje kent, is dat net mijn verslaving. De onnuttigste dingen eerst.
Dit keer ben ik alleen gegaan, alleen met de trein naar de andere kant van het water.

Het weer viel een beetje tegen, maar er waren behoorlijk wat kraampjes. Men had mij gewaarschuwd dat er bij slecht weer amper verkopers komen opdagen. Hoewel de markt als 'open' geschouwd wordt.
Maar ik had geluk, en er waren er een hele boel die er vorige keer niet waren.
En ik heb me laten verleiden tot veel moois.

Daarna heb ik een wandeling gemaakt tot het park, daar wat gezeten en dan heb ik mij naar het centrum van Park Slope begeven. 5th Ave is niet echt hetzelfde als in Manhattan, maar er waren toch enkele leuke winkeltjes en koffiehuizen. Heel wat leuks om mijn reisgids mee aan te vullen.

En eindelijk heb ik nieuwe schoenen gevonden. 't was even twijfelen, maar k heb ze dan toch maar gekocht. Mijn 'versleten brol' heb ik dan mooi in de vuilbak gesmeten. Reanimeren was geen optie meer, alle hulp kwam te laat. Ze hebben een mooi leven gehad, en ik bedank ze voor alle mooie tijden samen.















Eens ik terug in Manhattan was heb ik nog even naar de zonsondergang gekeken.
Een zeer mooi zicht op Brooklyn en op de Brooklyn Bridge..
Tweede keer dat ik daar was, maar 't is toch zo mooi :)

ergens onderweg

Gister avond ben ik weer langs een hele boel leuke straatjes en winkeltjes gelopen. Helaas waren ze allemaal al dicht en daarom besloot ik om vandaag dezelfde wandeling te maken, maar dan bij daglicht.
Ik moet wel bekennen dat de stad er heel anders uitziet in de dag. Niet alleen dat je alles veel beter kan zien, maar er heerst echt een heel andere sfeer wanneer het donker is. Alle lichtjes, een heel ander publiek op straat, het geeft werkelijk een ander gevoel. Zo anders dat ik even dacht dat ik helemaal fout gelopen was, tot ik me omdraaide en zag dat de winkel dat ik zocht achter mij lag.

Het was echt een zeer inspirerende dag. Ik bruis van de nieuwe ideeën en initiatieven. Nu nog een manier vinden om ze allemaal neer te schrijven, want ik heb nogal de gewoonte van de hopen dat ik het wel zal onthouden, maar morgen weet ik al niet meer wat er allemaal in mijn hoofd om ging.

Tijdens mijn inspirerende wandeling door de stad kwam ik in een klein straatje terecht. In dit straatje was letterlijk de ene mooie winkel na de andere.. Een goudmijn voor mijn reisgids. En het straffe is dat de straat slechts twee blokken van mijn straat verwijderd is. Dat is het ding met New York, je moet ergens toevallig belanden om de mooiste dingen te ontdekken.. En niet opzoek gaan naar de perfecte winkelstraat of de ideale eetgelegenheden. De beste dingen kom je tegen ergens onderweg. Het valt niet te verklaren, maar je vindt hier amper volledige buurten met alles wat mooi is.. De stad is zo groot dat alles zo verspreid en versnipperd is.

Op dagen als vandaag besef ik dat ik met een maand nooit ga toekomen.. Want dan mag ik nog zoveel rondlopen, ik ga altijd nieuwe dingen blijven tegenkomen. Zelfs met een jaar kom ik niet toe.. Helaas, ik zal mijn leven er aan moeten wijden ;)

with love,
a.

ooh diana

Op regenachtige dagen als deze is het leuk om terug te kijken naar de foto's die ik al genomen heb.
Vanochtend mocht ik achter de ontwikkelde foto's van mijn Diana gaan.
Hier zijn enkele analoge beelden van mijn voorbije trip