Dinsdag, mijn voorlaatste dag, ben ik nog eens naar de leukste buurtjes en cafeetjes geweest.
Mijn laatste souveniertjes, mijn laatste thee en cupcake, de laatste gezellige momenten in de stad van mijn dromen. Op het laatste nippertje nog leuke ontdekkingen gedaan en meer dan ooit een thuis gevoel gehad.
Vandaag was een rare dag.. Enkele uren geleden zat ik nog op een vliegtuig en enkele duren daarvoor bracht ik mijn laatste uren in NY door in the great central park. De dag lijkt voor mij al uren te duren. Op woensdag ochtend stond ik op en wandelde ik door de straten aan de andere kant van de wereld en enkele uren laten was het donderdag en landde mijn vliegtuig op Belgische bodem.
Zeer bevreemdend gevoel om op enkele uren een hele dag te verliezen.
Mijn laatste uren waren geweldig, het weer was prachtig en illegaal wijn drinken in het park is toch iets wat je moet gedaan hebben de dag dat je vertrekt.. Het ergste wat je dan kan overkomen is dat ze je verzoeken het land te verlaten..
Het afscheid was nog moeilijk dan verwacht. Ik wist op voorhand dat ik het moeilijk ging hebben, dan er traantjes gingen vloeien en dat ik een ongelooflijk rot gevoel ging hebben..
De taxirit was het ergste, jezelf de stad zien uitrijden, terwijl je daar echt geen zit in hebt.. De tijd gaat niet vooruit en het enige wat je wil en roepen "keer om !!!"
Nu ben ik thuis, en de vermoeidheid is groot. Ik probeer de neveneffecten jetlag zo goed mogelijk te vermijden en mijn nachtrust (wat een amerikaans middagdutje zou zijn) zo lang mogelijk uit te stellen. Maar het wordt moeilijk, de oogjes vallen dicht en ik moet mijn woorden wringen tussen mijn geeuwen.
Het is genoeg geweest, genoeg geschreven en geblogd.. Ik heb de reis van mijn leven gehad, en hopelijk hebben jullie daarvan mee kunnen genieten.
Ik heb mijn NY friends moeten beloven dat ik terug zal komen, en daar ga ik nu werk van maken..
With love,
a.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten