the promenade across the city

Vandaag was een vreemde dag.. Door verschillende omstandigheden was ik er niet helemaal met mijn hoofd bij. My city girl left, and I'm on my own again..

Hoewel ik naar hier ben gekomen met de idee dit helemaal alleen te ervaren en de stad zo goed mogelijk te absorberen, is samen door de New Yorkse straten wandelen en een niet kunnen stoppen met praten, minstens even leuk. En nu moet ik weer even wennen aan het alleen zijn.

Gisteren hebben we onze laatste avond mooi afgesloten. Een gezellig etentje met z'n drie, daarna een heerlijke (en voor de eerste keer niet zo'n dure) cocktail, en als afsluiter, de twee meiden op stap.

Vandaag was hun laatste halve dag. Na een rustig ontbijtje en wat wandelen door de Meatpacking District, ontdekten we een prachtige promenade. Een aangelegd parkje boven de straten van de voormalige industriële bedrijven. Aanvankelijk dachten we dat het maar een klein park ging zijn, maar de promenade liep zo'n kleine 20 blokken door de West Side van Manhattan. 

Het was zeer bijzonder om op deze manier de stad te verkennen. Enerzijds doordat je toch op een zekere hoogte loopt en het daardoor een heel ander uitzicht is, anderzijds is het bizar om zoveel groen te zien langs zo'n smal pad, dat dan nog eens de stad doorkruist. 

Het pad was vroeger een spoorlijn die in de hoogte aangelegd werd om het verkeer niet te hinderen. De treinen reden dan door de pakhuizen en konden zo de goederen afleveren.

(Historische informatie, met dank aan M. Verschaeren :D )

Langs het wandelpad was een ongelooflijke verscheidenheid aan huizen en gebouwen. Van ultra modern tot zeer industrieel en dan nog van alles daartussen. Ik liep de hele tijd opvallend achter, gewoon omdat ik aan het dagdromen was over welk appartement ik zou uitkiezen.. Het moet prachtig zijn om daar te wonen, met al dat groen als uitzicht en tevens ook een geweldig zich op de stad. 

De achterkanten van de gebouwen intrigeerden me echt. De verschillende ijzeren trappen-constructies en hoe je tussen twee gebouwen door zoveel moois kan zien.

Het was echt zeer lange, maar mooie wandeling. En jammer genoeg kwam daarna het afscheid. Grand Central was de perfecte plaats om elk onze eigen weg te gaan. Zij naar de luchthaven, en ik huiswaarts.

En een beetje drama mag wel op zulke momenten.. Traantjes in de gangen van het station. Het was echt een zeer raar gevoel. Ik heb gedurende 9 dagen van mijn reis al mijn ervaringen en ontdekkingen kunnen delen. En hoewel ik elke avond een stukje schrijf of wat foto's post, is het in real life vertellen toch nog iets anders.. Ik zal het missen, maar het misschien des te intens ervaren.

Sleep tight cookies

With love,

a.